گرچه ذات نوسان‌پذیری پیش‌شرط اصلی هر بورسی است و تحلیلگران اقتصادی همواره این اصل را به سرمایه‌گذاران در این بازار یادآوری می‌کنند، اما نمی‌توان نوسانات غیرطبیعی بورس کشورمان را در دهه 90 به عنوان اصل طبیعی نوسانات بورس دانست چرا که بازار در این دهه رفتارهای هیجانی زیادی داشته است. شاخص کل بورس و اوراق بهادار تهران در سال 90 بازدهی 9درصدی، سال 91 بازدهی 42 درصدی، سال 92 بازدهی 105درصدی، سال 93 بازدهی منفی 17درصدی، سال 94 بازدهی 27 درصدی و از ابتدای سال تا لحظات پایانی سال 95 بازدهی منفی 6درصدی داشت. در بهترین حالت، بالاترین نوسان بازار سرمایه معادل 12درصد در این سال بود (معادل دو روز نوسان در بورس)؛ چنانچه خوش اقبال‌ترین شخص در بازار سرمایه این نوسان را از بازار می‌گرفت باز هم نسبت به بازار اوراق بدهی 11درصد بازدهی کمتر کسب می‌کرد. این آمار و ارقام از این جهت قابل توجه است که بازارهای موازی پول، سکه و دلار و حتی نرخ تورم جامعه ارقام مثبت و به مراتب بهتری نسبت به بازار سرمایه داشتند. در سال جاری چند اتفاق بر بازار سرمایه لطماتی وارد کرد. مهم‌ترین آن مشکلات مربوط به بانک‌ها بوده که سودسازی و صورت‌های مالی آنها مورد قبول بانک مرکزی نشده و صورت‌های مالی جدید آنها هم موجب اعلان زیان انباشته بسیار زیاد شده و هم موجب متوقف شدن آن نمادها و به تبع بازگشایی بد آنها شد. این موضوع بر کلیت بازار سرمایه لطمات زیادی وارد کرد. در سالی که گذشت چندین نماد نیز مشمول توقف و بازگشایی مجدد شدند (همانند نمادهای شپلی، فاراک، رمپنا و...) که هر یک به دلایلی در روز بازگشایی مورد اقبال سهامداران قرار نگرفتند تا بیش از پیش مشخص شود، توقف طولانی مدت نمادها موجب فرار سرمایه از بورس می‌شود. درخصوص دلایل افت بازار عوامل متعدد دیگری را نیز می‌توان برشمرد که یکی از آنها نیاز به نقدینگی در بین سهامداران عمده است. فشار فروش روی سهم‌هایی که سودآوری مناسب، چشم‌انداز سودآوری مناسب با طرح‌های توسعه و نسبت قیمت درآمد پایینی دارند نیز از جانب سهامداران حقوقی کم نیست. این موضوع نیاز به نقدینگی سهامداران عمده را نشان می‌دهد که یکی از دلایل افت بازار نیز بوده است. در سال 95 نسبت قیمت به درآمد بورس از محدوده 7.5 شروع شد و در نهایت نیز با P/E (حدودی) 6.8 به پایان رسید. این موضوع نشان می‌دهد، گرچه سودآوری شرکت‌ها رشد داشتند اما قیمت آنها پابه‌پای سودآوری، رشد نداشت یا حتی افت داشت. این موضوع می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد اما مهم‌ترین آن می‌تواند وجود رکود در کشور باشد. رکودی که با نرخ‌های سود بالا تمایلی به خروج از کشور ندارد. با این‌حال پیش‌بینی می‌شود در سال 1396 بخش‌هایی از این رکود در بازار سرمایه با تثبیت قیمت‌های بازارهای جهانی، رشد قیمت نفت و بهبود وضعیت رشد اقتصادی کشور محو شود. حتی پیش‌بینی برخی تحلیلگران برای سال آتی نرخ رشد دلار و تورم به نسبت بالایی است. در نتیجه پیش‌بینی می‌شود در سال آتی بازدهی بازار سرمایه رقم معقولی باشد، چرا که دلیل بنیادی برای این رکود در حال حاضر وجود ندارد.