دکتر علی حیات‌نیا در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه فلسفه اصلی بازار سرمایه تامین نقدینگی برای کمک به بخش تولید است، افزود: طی دو سال اخیر که بازدهی بورس در کشور بالا بود، حجم زیادی از نقدینگی سرگردان موجود در کشور به سمت بازار سرمایه حرکت کرد.

وی افزود: این نقدینگی در گذشته عمدتا در فعالیت‌های واسطه‌گری و در بازارهای طلا و سکه جابجا می‌شد، اما اکنون به سمت بورس جذب شده و ورود این حجم از نقدینگی به رشد جهشی شاخص بورس انجامیده است.

این کارشناس مسائل اقتصادی افزود: البته باید به این نکته توجه داشت که این رشد شاخص بورس ناشی از افزایش تولید و بازدهی بنگاه‌های اقتصادی حاضر در بازارا سرمایه نیست، بلکه عمدتا به دلیل ورود نقدینگی از یک سو و جابجایی مالکیت‌های متعدد سهام بین اشخاص حقیق و حقوقی و واسطه‌گری است که در نهایت کمک چندانی به بخش تولید نخواهد کرد.

حیات‌نیا خاطرنشان کرد: اگرچه برای واحدهای فعلی حاضر در بازارا سرمایه رشد قیمت سهام رخ داده، اما تمام این افزایش قیمت سهام در اختیار واحد تولیدی نیست و بخشی از آن، سرمایه‌ای است که به صورت سهام بین مردم دست به دست می‌شود که بنگاه اقتصادی به آن دسترسی ندارد.

وی عامل دیگری که باعث می‌شود بخش تولید آنطور که باید از رشد بورس سود نبرد را عمق کم بازار دانست و عنوان کرد: در حالیکه شاخص بازار سرمایه رشد قابل توجهی داشته اما عمق بازار بسیار کم است و هنوز تعداد شرکت‌هایی که در بورس سهام خود را عرضه کرده و این ظرفیت استفاده می‌کنند، محدود است.

این کارشناس مسائل اقتصادی معتقد است، برای استفاده بیشتر از بازار سرمایه، باید شرایط ورود واحدهای تولیدی و شرکت‌های جدید خصوصا شرکت‌های نوپا و دانش بنیان به بازار سرمایه فراهم شود تا این واحدها بتوانند از بازار سرمایه برای تامین نقدینگی مورد نیاز خود استفاده کنند.

وی همچنین از تاثیر نامناسب رشد قابل توجه بورس بر سرمایه‌گذاری‌های جدید در حوزه تولید کشور هم یاد کرد و ادامه داد: به نظر می‌رسد از آنجایی که بازدهی بازار سرمایه بیشتر از بخش تولید است و سرمایه‌گذاران نیز معمولا به سمتی جذب می‌شوند که سود بیشتری داشته باشند، رونق بورس تاثیر منفی بر سرمایه گذاری‌های تولیدی داشته است.

به گفته این کارشناس مسائل اقتصادی، در شرایطی که ریسک تولید در کشور به دلیل عوامل متعدد از جمله مشکلات فضای کسب و کار بالا است، در نتیجه سرمایه‌گذاران حضور در بورس را که مشکلات و دغدغه‌های کمتری دارد به ایجاد یک بنگاه اقتصادی جدید ترجیح می دهند که نتیجه آن به زیان اشتغال، رونق اقصادی و تولید ناخالص داخلی کشور است.

حیات‌نیا اضافه کرد: البته اظهارنظر دقیق و با آمار و ارقام در زمینه تاثیر منفی بازار سرمایه بر سرمایه‌گذاری تولیدی، نیازمند گذر زمان و بررسی‌های دقیق‌تر است.