چند نفری هم که اتفاقا راننده تاکسی هم نبودند اعتقادشان بر ‏این بود «کار خودشونه» اما خودشون یا همان بانک مرکزی اعلام کرد که کار خودمون نیست و دلار خیلی ‏وحشی شده و نمی‌شه اصلا جلوش وایساد. ما هم که غیر از بادگلوی بعد از ناهار و چند ساعت خواب ‏شب، چندان دلخوشی دیگری برایمان نمانده از اینکه دلار یه کوچولو اومد پایین تا کمی استراحت کند ‏و قوت بگیرد و دوباره برود بالا بسیار خوشحالیم‎.

در خبری دیگر داشتیم که شورای رقابت که اتفاقا یکی از عوامل اصلی عدم وجود رقابت در کشور است ‏اعلام کرده خودروسازهای عزیز، این جیگولی‌های نازک نارنجی، این سازندگان بهترین چهار چرخ بر بستر ‏چند کیلو آهن، این بچه‌های لوس و مامانی صنعت کشور، در اقدامی ناعادلانه اجازه دارند فقط هر سه ماه ‏یک‌بار قیمت خودرو را افزایش دهند. واقعا آدم از دیدن این همه ظلم به کارخانه‌هایی که به دلیل دادن ‏تسهیلات بیش از حد به من مصرف‌کننده‌ پررو، دهان دنیا را به انگشت‌شان یا شاید هم انگشت‌شان را ‏به دهان‌شان نگه‌داشته‌اند، می‌خواهد برود کیلومتر ۱۵_۱٠ اتوبان کرج بنشیند و زارزار گریه کند؛ این ‏نخستین و مهم‌ترین حق خودروساز است که بتواند هرروز قیمت را بالا ببرد. شاهدش هم همین آقایی که هر ‏روز صبح می‌آید و بلندگویش را در ذهن ما فرو می‌کند و می‌گوید: «آهن، چدن، پلاستیک خریداریم.» ‏دیروز که با او صحبت می‌کردم می‌گفت قیمت‌ فروش ضایعات را بالا برده تا خرج کلاس ورزش از راه دور ‏همسرش در بیاید؛ آیا ارزش آهن و پلاستیکی که ما از خودروساز داخلی می‌گیریم از ضایعات کمتر است؟ ‏قسم می‌خورم که چنین نیست. (با ژست جواد خیابانی)‏‎

خبر مهم دیگر این هفته باز هم در مورد این یارو کرونا بود. یکی از جدیدترین علایم ابتلا به «کرونای ‏خفیف» خستگی مفرط اعلام شد. البته این قضیه شامل حال اکثر قریب به اتفاق ما ایرانی‌ها که حتی ‏هنگام استراحت هم احساس خستگی می‌کنیم نمی‌شود و ما کرونا نداریم. البته یک عدد علامت دیگر هم ‏کرونا در این هفته از خودش بروز داد و آن ایجاد توهم در فرد مبتلا بود. در مورد این یکی هم مثل قبلی ‏جای نگرانی چندانی نیست؛ چون توهم از عوارض اختصاصی افرادی است که مدیر و مسئول می‌شوند و ‏آدم‌های عادی این‌قدر در طول شبانه روز درحال لمس شدن توسط واقعیت هستند که اگر کرونا بگیرند ‏علامتش همان اسهال_استفراغ است‎. خبر جذاب دیگر هفته که خوراک تبلیغات انتخاباتی هم هست، خبر اجاره کانتینر توسط زوج‌ها بود. بدین ‏ترتیب که زن و شوهر کاسه بشقاب‌هایشان را می‌برند می‌گذارند توی کانتینر و بعد بابت چند سالی که ‏وقت هم را گرفتند از هم عذرخواهی و به امید آمدن فردایی بهتر از هم خداحافظی می‌کنند و هر کدام به خانه پدری برمی‌گردند؛ همین! ما هم با آرزوی ‏بهترین‌هابرای همه‌تان اخبار این هفته را به پایان می‌رسانیم.